ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ `ಉಗ್ರ'ರು ನಡೆಸಿದ ಪೈಶಾಚಿಕ ಕೃತ್ಯದಿಂದ ಇಡೀ ದೇಶ ದಂಗು ಬಡಿದು ಹೋಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ್ಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ವಿಧ್ವಂಸಗಳ ಮಾದರಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ, ಯೋಜನಾಬದ್ಧವಾಗಿ ಉಗ್ರರು ನಡೆಸಿದ ದಾಳಿ ದೇಶದ ಭದ್ರತಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಿಡಾಸೆದ್ದು ಹೋಗಿರುವ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸೂಚನೆಯಾಗಿದೆ.
ಕೇಂದ್ರ ಗುಪ್ತಚರ, ಕರಾವಳಿ ರಕ್ಷಣಾ ಪಡೆ, ಆಂತರಿಕ ಭದ್ರತೆ ಹಾಗೂ ಶುದ್ಧಾಂಗವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಆಡಳಿತ ವೈಫಲ್ಯವನ್ನು ಇದು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಕೇಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರದ ವಕ್ತಾರರು ಈಗ ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು `ದೇಶದೊಳಕ್ಕೆ ನುಸುಳಿದ 20 ಮಂದಿ ವಿದೇಶಿ ಉಗ್ರರು ಈ ಕೃತ್ಯವೆಸಗಿದ್ದಾರೆ' ಎಂದು. ಕೇವಲ ಅಷ್ಟೇ ಮಂದಿ ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನು ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರೆ, ದೇಶದುದ್ದಕ್ಕೂ ತಲೆ ಮರೆಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ, ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶಿಯರು ಅಷ್ಟೂ ಮಂದಿ ಸೇರಿದರೆ ವಾರದೊಳಗೆ ದೇಶದ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವನ್ನು ಕೆಡವಿ, ತಮ್ಮದೇ ಸರ್ಕಾರ ಸ್ಥಾಪಿಸುವಷ್ಟು ಬಲಶಾಲಿಯಾಗಿಲ್ಲವೆಂದು ನಂಬುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?
ಸದಾ ತಮ್ಮ ಡ್ರೆಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಘನತೆವೆತ್ತ ದೇಶದ ಗೃಹ ಸಚಿವ ಶಿವರಾಜ್ಪಾಟೀಲ್ರಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ನೈತಿಕತೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ದೇಶದ ಜನರ ಡ್ರೆಸ್ ಅಲ್ಲಾ, ಅಮೂಲ್ಯ ಜೀವವೇ ಬಂದೂಕಿನ ಮೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ತೋರಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಕನಿಷ್ಠ ತನ್ನ ಬಳಿ ಗೃಹಖಾತೆ ನಿಭಾಯಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ರಾಜೀನಾಮೆಯನ್ನಾದರೂ ಬಿಸಾಕಿ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಭಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕೂರಬಹುದಿತ್ತು.
ಕ್ರಿಯಾಶಕ್ತಿ, ಚಿಂತನಾಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ, ಅವಲಂಬನೆಯಿಲ್ಲದೇ ಸ್ವತಃ ನಡೆಯಲೂ ಆಗದ, ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೂರುವ ಜಾಢ್ಯ ಹಿಡಿದ ಮುದಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಂದಾಗಿ ದೇಶಕ್ಕೆ ಇಂತಹ ದುರ್ಗತಿ ಬಂದಿರುವುದು. ಉಗ್ರರ ವಿರುದ್ಧ ಜೀವದ ಹಂಗು ತೊರೆದು ಹೋರಾಡುವ, ದೇಶೀಯ ವಿದ್ರೋಹಿಗಳನ್ನು ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಬಗ್ಗು ಬಡಿಯುವ ಸೈನ್ಯ-ಪೊಲೀಸರ ಆತ್ಮಬಲ ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ರಾಜಕಾರಣಿಗೆ ಇಲ್ಲ. ಉರಿವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗಳ ಎಣಿಸುವ ಕುಯುಕ್ತಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನು ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ, ಯಾವ ರಾಜಕೀಯ, ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸುವ ಕಠಿಣ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವವರೆಗೆ ಈ ದೇಶದ ಶಾಂತಿಗೆ ಉಳಿಗಾಲವಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಹಣವನ್ನು ತೆರಿಗೆ ರೂಪದಲ್ಲಿ ವಸೂಲು ಮಾಡಿ ತಾವು ಮಜಾ ಉಡಾಯಿಸುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಇನ್ನಾದರೂ ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿಲುವು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಜನ ಬೀದಿಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಛೀ ಥೂ ಎಂದು ಉಗಿಯುವ ದಿನ ದೂರವಿಲ್ಲ.
ಏನಾಗಿದೆ ದೇಶಕ್ಕೆ?
ಕಾಶ್ಮೀರ, ಮಣಿಪುರ, ತ್ರಿಪುರ, ಅಸ್ಸಾಂ, ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್, ಪಂಜಾಬ್ ಹೀಗೆ ದೇಶದುದ್ದಕ್ಕೂ ಎರಡು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟ ರೂಪದ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಚಳವಳಿ ಈಗ ಹದ್ದುಬಸ್ತಿಗೆ ಬಂದಿದೆ. 1992 ರ ಈಚೆಗೆ ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿಯನ್ನು ಕೆಡವಿದ ಮೇಲೆ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯ ಮತ್ತೊಂದು ಮಜಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿಯನ್ನು ಕೆಡವಿ ಹಿಂದೂ ಕೋಮುವಾದಿಗಳು ವಿೃಂಭಿಸಿದ ಡಿಸೆಂಬರ್ 6 ರ ಕರಾಳದಿನದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಈ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ವಿಧ್ವಂಸವನ್ನು ನೋಡದೇ ಹೋದರೆ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಗದ ಕೈಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಬೀಗದ ಕೈಯನ್ನು ಹುಡುಕಿದಂತಹ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಆಳುವವರು, ಸಮಾಜ ಚಿಂತಕರು, ರಕ್ಷಣಾ ವಿಶ್ಲೇಷಕರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ `ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ' ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನಿವೃತ್ತ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ, ಹಾಲಿ ರಾಜ್ಯಸಭಾ ಸದಸ್ಯ ಶ್ರೀಮಾನ್ ಎಂ. ರಾಮಾಜೋಯಿಸ್ರವರು ಬರೆದ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ `ದೇಶದುದ್ದಕ್ಕೂ ನಡೆದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಭಯೋತ್ಪಾದನಾ ಕೃತ್ಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತೀಕಾರವಾಗಿ ಸಾಧ್ವಿ ಪ್ರಗ್ಯಾ ಸಿಂಗ್ ಠಾಕೂರ್ ಮತ್ತವರ ಸಂಗಾತಿಗಳು ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಇಳಿದರು. ಇದು ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಬೆಳೆದುಬಂದ ಉದ್ಧೇಶಿತ ಕೃತ್ಯವೇ ವಿನಃ ಹಿಂದೂ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಎಂದು ಕರೆಯಬಾರದು. ಅವರೆಲ್ಲಾ ಭಗತ್ಸಿಂಗ್, ಸುಖದೇವ್, ರಾಜಗುರುರಂತಹವರ ಹೋರಾಟದ ಪರಂಪರೆಗೆ ಸೇರಿದವರು' ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿದ್ದರು.
ಕ್ರಿಯೆ ಇಲ್ಲದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ವಿಜ್ಞಾನದ ನಿಯಮ. ರಾಮಾಜೋಯಿಸ್ ಮಾತುಗಳನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸುವುದಾದರೆ ಈಗ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಪಾತಕೀ ಕೃತ್ಯಗಳಿಗೂ ಒಂದು ಕ್ರಿಯಾಸ್ವರೂಪದ ಮೂಲ ಇರಲೇಬೇಕಲ್ಲವೇ. ಅದನ್ನೇ ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿ ಕೆಡವಿದ ಕೃತ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು.
ಹಾಗಂತ ರಾಮಜೋಯಿಸ್ರವರು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ ದೇಶದಲ್ಲಿನ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವುದು ಹಿಂಸಾವಿನೋದವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಸಂಭ್ರಮಿಸುವುದು, ಅದನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಯಾ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಸಮರ್ಥಿಸುವುದು ಎರಡೂ ಕೂಡ ಶಾಂತಿ ಪ್ರಿಯರಿಗೆ ತಕ್ಕುದಲ್ಲ. ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಯಾವುದೇ ಮೂಲದಿಂದ ಬರಲಿ ಅದು ಖಂಡನಾರ್ಹ, ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ. ಹಿಂದುಗಳು ಮಾಡಿದಾಕ್ಷಣ ಅದು ಒಪ್ಪಿತ, ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮಾಡಿದಾಕ್ಷಣ ಅದು ಖಂಡನೀಯವೆಂಬುದು ಶಾಂತಿಪ್ರಿಯರಿಗೆ ಶೋಭೆ ತರುವ ಸಂಗತಿಯಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದರೆ 80 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಖಾಲಿಸ್ತಾನ್ಗಾಗಿ ಬಿಂದ್ರನ್ವಾಲೆ, ಅಸ್ಸಾಂನ ಉಲ್ಫಾ ಉಗ್ರರು, ತ್ರಿಪುರ ವಿಮೋಚನಾ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಮರ್ಥಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ರಾಮಾಜೋಯಿಸ್ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇವರ್ಯಾರು ಸಾಬರಲ್ಲ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ `ಸೋಕಾಲ್ಡ್ ಹಿಂದುಗಳೇ' ಆಗುತ್ತಾರೆ.
ಮುಂ`ಭಯ':
ಮುಂಬೈ ಎಂದರೆ ಭಯ ಪಡುವ ಸ್ಥಿತಿ ಈಗಿನದಲ್ಲ. ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿ ಧ್ವಂಸದ ನಂತರ ನಡೆದ ಮುಂಬೈ ಕೋಮುಗಲಭೆ ಕುರಿತು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಅವರು ಸಲ್ಲಿಸಿದ `ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ರಿಪೋರ್ಟ್' ಓದಿದರೆ ಎದೆ ಝಲ್ಲನೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಕಮಿಶನ್ ರಿಪೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಆರೋಪಿತರೆಂದು ಹೆಸರು ಪಡೆದ ಯಾರಿಗೂ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರೆಲ್ಲಾ ಹಾಗೆ ಸರಾಗವಾಗಿ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಯಾರು ಹೊಣೆ?
ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ವಿಧ್ವಂಸಕ ದಾಳಿಯ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಟಿ.ವಿ.ಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮೈ ನಡುಗುತ್ತದೆ. ತಾಜ್, ಟ್ರೆಡೆಂಟ್, ಒಬೆರಾಯ್ ಹಾಗೂ ನಾರಿಮನ್ಹೌಸ್ನ್ನು ಸುಮಾರು 3 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ತಮ್ಮ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಉಗ್ರರು ಅಸಾಮಾನ್ಯರೇನಲ್ಲ. ಬೂಟಿನ ತುದಿಯಿಂದ ಹೊಸಕಿಹಾಕುವಷ್ಟು ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಜನ ಅಲ್ಲಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಬೆಂಬಲಿಸಿ ನಿಂತರಲ್ಲ. ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಎಚ್ಚರವಹಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಈಗ ಬರುತ್ತಿರುವ ವರದಿಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಈ ಕೆಲವು ಹೋಟೆಲ್ಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಉಗ್ರರು ನೌಕರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಹೊಂಚು ಹಾಕಿದ್ದರು. ಮೊದಲೇ ಆಗಮಿಸಿ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಉಗ್ರರ ಅಪ್ಪಣೆ ಮೇರೆಗೆ ಗಡಿಭಾಗದಿಂದ ಕೆಲವರು ಒಳಗೆ ನುಸುಳಿದರು. ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನೇ ನಡುಗಿಸಿದರು.
ಹಾಗಾದರೆ ದೇಶದೊಳಗಿನ ದ್ರೋಹಿಗಳು ಈ ವಿದೇಶಿಯರಿಗೆ ಸಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ದೇಶದೊಳಕ್ಕೆ ನುಸುಳುವ ವಿದೇಶಿಯರನ್ನು ತಡೆಯುವ ಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಇಲ್ಲವೆ?
ದೇಶದ ರಕ್ಷಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಎಷ್ಟು ತಿರುಪೆ ಎದ್ದು ಹೋಗಿದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿದೆ ಉದಾಹರಣೆ. ನ.28 ರಂದು ಮಾಸ್ಕೋದಿಂದ ದೆಹಲಿಗೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಮೂಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಬಂದಿಳಿದರು. ಆದರೆ ಮಾಸ್ಕೋದಲ್ಲಿ ವಿಮಾನ ಬದಲಾಯಿಸುವಾಗ ಅವರ ಲಗ್ಗೇಜ್ ತಪ್ಪಿ ಕರಾಚಿಗೆ ಹೋಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನ.28 ರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದೆಹಲಿಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬರಲು ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಸೂಚಿಸಿದ್ದರು. ಅದರಂತೆ ಸದರಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಒಳ ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಅಡ್ಡಿ ಪಡಿಸಿದರು. ತಲೆ ಮೇಲೆಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿದರೂ ಅವರನ್ನು ಒಳಗೆ ಬಿಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಜತೆಗಿದ್ದವರೊಬ್ಬರು ಭದ್ರತಾ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಕೈಗೆ 500 ರೂ.ಗಳ ಎರಡು ನೋಟು ಇಟ್ಟರು. ಕೂಡಲೇ ಅವರ ಕೆಲಸವಾಯಿತು. ಲಂಚಕ್ಕೆ ಕೈಯೊಡ್ಡಿದ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ತಾವು ಹೋಗಬೇಕಾದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ. ಇಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ `ಭದ್ರ'ವಾಗಿದೆ.
ಮುಂಬೈನಲ್ಲೂ ಹೀಗೆ ಆಗಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಕು. ಆದರೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಘಟನೆ ನಡೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಂದ ಶತ್ರುಗಳು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತಮ್ಮ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ನಿದರ್ಶನವಿರಲಿಲ್ಲ. ದೇಶದ ಆಡಳಿತ ಸಂಪೂರ್ಣ ವೈಫಲ್ಯವಾಗಿರುವ ದ್ಯೋತಕವಿದು.
ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಭ್ರಷ್ಟರಾಗಿ ನಾಲ್ಕೈದು ತಲೆಮಾರಿಗೆ ಆಗುವಷ್ಟು ಆಸ್ತಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವಾಗ, ಸಹಜ ಮನುಷ್ಯರೇ ಆಗಿರುವ ರಕ್ಷಣಾ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಭ್ರಷ್ಟರಾಗುವುದು ಅಸಹಜವೇನಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ ಹೊಣೆ ಯಾರದು?
ಈಗ ದೇಶವೇ ಕಿತ್ತುಹೋಗಿದೆ ಎಂದು ಬೀಗುತ್ತಿರುವ ಬಿಜೆಪಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಆಗ ಮಾಡುವುದೇನು? ಸಂಸತ್ ಭವನದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆದಾಗ, ಅಕ್ಷರಧಾಮದ ಮೇಲೆ ಉಗ್ರರು ದಾಳಿ ಎಸಗಿದಾಗ ಬಿಜೆಪಿ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾವುದೇ ವಿಷಯವನ್ನು ವೋಟಿನ ರಾಜಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅಸ್ತ್ರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ದೇಶದ ಭದ್ರತೆ, ಸಮಗ್ರತೆ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಬೇಕು.
ಘಟನೆ ನಡೆದ ಕೂಡಲೇ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಮೃತ ಯೋಧರಿಗೆ 1 ಕೋಟಿ ರೂ. ಪರಿಹಾರ ಘೋಷಿಸಿದ ಗುಜರಾತ್ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರವಧಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನು? ಗುಜರಾತೆಂಬುದು ಶಿಲಾಯುಗದ ಕಾಲದ ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತರಾದಾಗ ಇದೇ ಮೋದಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಗರ್ಭಿಣಿಯ ಭ್ರೂಣ ಬಗೆದು ಬೆಂಕಿಗೆ ಹಾಕಿ ಸುಡುವಾಗ ಮೋದಿಯವರ ದೇಶಪ್ರೇಮ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿತ್ತು?
ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳು ರಾಜಕೀಯ ಮಾಡುವುದು ಬಿಟ್ಟು ದೇಶದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಚಿಂತಿಸಬೇಕು. ಉಗ್ರರು, ದ್ರೋಹಿಗಳು ಯಾರೇ ಇದ್ದರೂ ಅವರನ್ನು ಮಟ್ಟಹಾಕಬೇಕು. ಉಗ್ರರು ಎಂಬ ಪದ ಬಳಸುವ ಬದಲು ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳೆಂದು ಹಣೆ ಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಲು ಮುಂದಾಗಬೇಕು. ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳು ಭ್ರಷ್ಟರಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಬೇಕಾದರೆ ತಾವು ಭ್ರಷ್ಟರಾಗದೇ ಸಜ್ಜನಿಕೆ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ತೋರಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಬೋಧನೆಗೆ ಅರ್ಥವಿರುತ್ತದೆ.
ಪೋಟಾ, ಟಾಡಾದಂತಹ ಜನವಿರೋಧಿ ಕಾಯ್ದೆ ತರುವುದರಿಂದ ಉಗ್ರರ ಉಪಟಳವನ್ನು ಮಟ್ಟಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಉಗ್ರತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಮನಃಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಅಸಮಾನತೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಿಂಸೆ, ಶೋಷಣೆ ತೊಲಗಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಶಾಂತಿ, ಸೌಹಾರ್ದ ನೆಲೆಸಲು ಸಾಧ್ಯ. ಸಂಸದೀಯ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವೆಂಬುದು `ಡೆಮ್ಮೋ- ಕ್ರಸಿ' ಯಾಗಿರುವಾಗ ಇದನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ? ಕೆಂಪುಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ಮನಮೋಹನಸಿಂಗ್ ಬದಲು ಅಡ್ವಾಣಿ ಬಾವುಟ ಹಾರಿಸುವ ಬದಲಾವಣೆಯಿಂದ ಏನನ್ನೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ಸ್ಥಿತ್ಯಂತರವಾಗಿ ದ್ವೇಷರಹಿತವಾದ, ಸಮಾನವಾದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಜಾರಿಯಾಗಬೇಕು. ಮತದಾರನನ್ನೇ ಕಡುನೀಚನನ್ನಾಗುವಷ್ಟು ಭ್ರಷ್ಟನನ್ನಾಗಿಸಿರುವ ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಎಂತಹ ಪರಿವರ್ತನೆ ತಂದೀತು? ಇದು ಯೋಚಿಸುವ ಕಾಲವಷ್ಟೇ!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
bhayatapadane annu himmatisalu daya da utpadande agbeku. nivu helidante ugraru endu kareyuvudannu bittu desha drohi endu kareya bahudu. ellara jeevanu mukhya allave. yene irali mumbai meri jaan endu mumbai nivasigalu samadhanada usiru biduvantagabeku.
ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಎಷ್ಟು ಉಗಿದರೂ ಅಷ್ಟೇ...ಏನ್ ಮಾಡೋದು? ಇಡೀ ರಾಜಕೀಯವೇ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿರುವಾಗ ಮತದಾರ ಎಷ್ಟು ಯೋಚಿಸಿದರೂ ಅಷ್ಟೇ.
-ಚಿತ್ರಾ
ಮುಂ ಭಯ ವಾಗ್ತದೆ ಸ್ವಾಮಿ!!
ಒಲವಿನಿಂದ
ಬಾನಾಡಿ
pratikriyisida ellarigu dhanyvadagalu
Post a Comment